Harry Stevens is geboren in 1963 in Amsterdam. Hij komt uit een muzikaal gezin. Gedurende zijn kinderjaren ontwikkelde Harry een grote interesse voor muziek. Blij was hij op zijn 12e jaar met een elektronisch orgel, dat goed van pas kwam, daar Harry een aangeboren feeling voor harmonie, melodie en ritme heeft. In zijn tienerjaren kreeg hij gitaarles. Na de gitaarles dook hij geregeld de pianokamer in van de muziekschool. Het laat zich raden waar 't hart lag. De piano kwam er niet, ook al ging het gezin een keer kijken. Dan maar zijn Zilvervloot rekening gebruikt om een handgemaakte gitaar te kopen. Zo bereikte onze componist een aardig niveau op de gitaar. De eerste gitaarleraar deed veel aan theorie waarbij de eigen abstracties werden ingeruild voor de juiste vaktermen. De tweede deed aan techniek. De derde wist dat hij ook met toetsen overweg kon. Zijn laatste leraar gaf hem eens de hint om muziekwetenschap te doen omdat hij altijd zo analytisch bezig was met muziek.
Zijn lievelingsinstrument is zonder meer de piano.
Noem hem het liefst musicus.
Lekker componeren, arrangeren & piano spelen.
Toch is er een groot manco in het leven van de musicus. Zijn OCS. Op zijn twaalfde een dwang met tandenpoetsen, op zijn veertiende een dwang met handen wassen. Steeds kwam hij daar op eigen kracht nog wel vanaf. Maar toen zag hij een oorlogsdocumentaire. Kreeg een nachtmerrie. Daarna was het mis. Drie jaar lang weet niemand ook maar iets. Vlak voor zijn eerste schoolonderzoek ging het niet meer. Eindelijk hoorden zijn ouders wat hij elke dag aan angst meesleepte.
Toelating conservatorium Amsterdam gitaar wordt afgewezen. Dan maar muziekwetenschap in zijn beminde Mokum —dat bevalt. Het verlangen naar praktisch musiceren blijft, liefst aan een piano. De studie wordt net niet volbracht. Tijdens de periode op de studentenflat vindt er wel een ommezwaai plaats.
Hij trapt als vijfentwintigjarige de handgemaakte gitaar in elkaar, de dwanggedachten met het instrument meer dan beu. Het verlangen naar een piano is na al die jaren niet meer te harden. Op zevenentwintigjarige leeftijd krijgt hij pas zijn eerste piano: een Zimmermann. Het instrument, weliswaar tweedehands, had toch een fijne klankleur. Zo in zijn nopjes. De enige op de studentenflat met een piano, zijn lievelingsinstrument. Die staat daar gewoon. Nu gaat eindelijk alles sneller in muzikale zin.
De toonkunstenaar heeft een breed scala aan interesses & hobby's: koken, klussen, grafische kunst, theater, Frans, bomen, schrijven, binnenhuisarchitectuur. Zijn aanleg voor wiskunde staat de liefde voor taal niet in de weg. Getal, taal. Tellen, vertellen. Zoveel verschilt het allemaal niet. In Gulliver's Travels, een van zijn lievelingsboeken, kun je lezen dat gekte, wiskunde en muziek bij elkaar horen.
Lees een uitgebreide beschrijving van zijn leven op www.harrystevens.nl
"De componist is vooral bekend om de cantate Heet mij licht die in Amsterdam op 19 mei 2015 in première ging. Een ensemblestuk voor vrouwenkoor, fluit, hobo, klarinet, cello & piano dat troost wil bieden aan een ieder die te maken kreeg met een zelfdoding. Het werk is zeer goed ontvangen."